Սարերում բացվել են կակաչները,
Սարերում հրդեհ է իսկական,
Լավագույն տղերքը հեռանում են,
Որ երբեք, երբեք էլ ետ չգան:
Երբ նորից բացվեն գարնան դռները,
Ու ծոցվոր հարսները մայրանան,
Կհիշվեն հավերժ այն անունները՝
Տղերքի, որոնք արդեն չկան:
Այդ արյունն է ձեր, կռվո՛ղ տղաներ,
Իր կարմիր գույնով սարերը ներկել,
Դո՛ւք, որ կյանքը ձեր մեզ տվիք նվեր,
Որ սարերը մեր չմնան անտեր,
Որ սարերը մեր չմնան անտեր:
Ես գիտեմ, և սա է իսկությունը,
Ձեր երդումը գինն է ձեր արյան,
Նոր ծնվածների արիությունը
Կապվելու է ձեզ հետ անպայման:
Այդ արյունն է ձեր, կռվո՛ղ տղաներ,
Իր կարմիր գույնով սարերը ներկել,
Դո՛ւք, որ կյանքը ձեր մեզ տվիք նվեր,
Որ սարերը մեր չմնան անտեր,
Որ սարերը մեր չմնան անտեր:
Իսկ այնտեղ պայթում էին ռումբերը,
Եվ նրանք, ովքեր արդեն չկան,
Վերապատմեցին մեր պատմությունը,
Կարմիր տառերով իրենց արյան:
Իսկ այնտեղ պայթում էին ռումբերը,
Եվ նրանք, ովքեր արդեն չկան,
Վերապատմեցին մեր պատմությունը,
Պատմությունը մեր Արիական:
Իսկ այնտեղ, որտեղ մեծ լռություն է,
Ուր չկան վեճեր կուսակցական,
Մենք կասենք՝ կեցցե՛ դաշնակցությունը,
Հա՛յ դաշնակցությունը իսկական:
Այդ արյունն է ձեր, կռվո՛ղ տղաներ,
Իր կարմիր գույնով սարերը ներկել,
Դո՛ւք, որ կյանքը ձեր մեզ տվիք նվեր,
Որ սարերը մեր չմնան անտեր,
Որ սարերը մեր չմնան անտեր: