Փողոցով քայլող մարդկանց դեմքերից
Ձանձրույթը կպչում ու պոկ չի գալիս.
Քայլող դիակներ և շոգ կիրակի.
Արդեն մի ամիս անձրև չի գալիս,
Շոգն անտանելի հանգիստ չի տալիս,
Փողոցը հալվում ու լող է տալիս,
Արդեն մի ամիս ինձ դուր ես գալիս...
Վաղը, չգիտեմ, գուցե չլինեմ,
Գուցե իմ վերջին երգը հորինեմ,
Իմ շո՛գ կիրակի, ես քոնն եմ հիմա,
Եվ քեզնից երբեք ես չեմ բաժանվի,
Եվ օրացույցից կպոկվի դարձյալ
Մի շոգ կիրակի, անփող կիրակի,
Անտուն ու անտեղ, դատարկ կիրակի...
Մի շոգ կիրակի, ու մի մեծ դագաղ
Տանում են մարդիկ փողոցով երկար,
Եվ նրանց հոգնած ու բութ դեմքերից
Ճանճերը կպչում ու պոկ չեն գալիս,
Ճանճերը կպչում ու պոկ չեն գալիս,
Օ՜, խե՜ղճ հանգուցյալ, պառկած դագաղում,
Դու էլ ես ինձ պես շոգից տառապում,
Մինչդեռ քո հոգին իմ հոգու նման
Օտար ափերում անձրև է փնտրում,
Օտար ափերում անձրև է փնտրում.
Անձրև ենք խնդրում, իմ շո՛գ կիրակի,
Ես ու դագաղում պառկած մի հոգի
Անձրև ենք խնդրում,
Իմ շո՛գ կիրակի, ես քոնն եմ ընդմիշտ
Եվ քեզնից երբեք ես չեմ բաժանվի,
Եվ օրացույցից կպոկվի դարձյալ
Մի շոգ կիրակի: