Ինձ մի՛ փնտրիր, մի՛ թակիր իմ պատուհանը,
Այստեղ եմ ես, ես, կամ էլ՝ իմ ուրվականը:
Անթարթ մի աչք հետևում է ինձ իմ տանը,
Ա՛յ քեզ հրաշք, սա իմ տո՞ւնն է, թե՝ զնդանը:
Դու ինձ ասա՛, գոնե դո՛ւ տուր պատասխանը,
Ո՞ւմ տունն է սա, ո՞ւմն է այս բնակարանը:
Կար մի քաղաք, քաղաքում, փակված իր տանը,
Ապրում էր նա, նա, կամ էլ՝ իր ուրվականը:
Լռում էր նա, թե՞ խոսում էր ուրվականը,
Ո՞ւմ գործն է դա, մի՞թե դա է էականը:
Կար ազգանուն՝ կպցրած նրա դռանը,
Եվ փաստաթուղթ, որ նա ապրում է հենց այդ տանը:
Եթե մի օր այցելի ինձ ոստիկանը,
Նրան անձայն կընդունի իմ ուրվականը:
Կհասկանա օրենքի հլու պաշտպանը,
Որ տանը այս, ոչ ոք չի ապրում այս տանը:
Կահագանգի նա իր ղեկավարությանը,
Որ տանը այս, ոչ ոք չի ապրում այս տանը:
Ինձ կմատնի բարեկիրթ իմ հարևանը,
Որ ինձ գիշերը նա տեսել է գինետանը:
Գինում խեղդված՝ կճչա խցանահանը,
Անհայտ կորած՝ կգրանցեն իմ վերջաբանը:
Եթե մի օր այցելեք դուք ինձ իմ տանը,
Գուցե և ձեզ ընդունի իմ ուրվականը:
Չզարմանաք, մի՞թե դա է էականը,
Թե մեզնից ով է, մեզնից ով է իրականը:
Ինձ մի՛ փնտրիր, ոստիկա՛ն,
Ես քեզ համար չեմ, ես չկամ:
Դու ինձ ինչքան էլ որոնես,
Ուրվականիս կհանդիպես: