Վահան Տերյան

***

Բյուր մարդոց մեջ,

Պաղ մարդոց մեջ,

Որպես տրտում

Անապատում -

Մենակությո՜ւն,

Մենակությո՜ւն…

Ա՜խ, այս տրտում,

Երկրի ցրտում

Անլուր ընկան,

Անխոս հանգան

Երկնքի հուշ

Երգերս անուշ:

Եվ իմ հոգում,

Ցուրտ ու միգում,

Խինդը մեռավ,

Բախտը մարավ

Անվերադա՜րձ,

Անվերադա՜րձ...