Քեզ հետ եմ, երկի՛ր, քո մեջ եմ, իմ հող,
Կատար եմ ու վիհ, քարափ ու անդունդ,
Կիրճերում կորած գետ եմ տվայտող,
Որ իր քարեղեն ափերն է քանդում:
Ժայռերիդ բուսած հրեղեն մի թուփ,
Հրե ծաղիկ եմ ու վայրի ցորեն,
Քարանձավներիդ թախծությունն եմ մութ,
Որ աղոթում է ճգնակեցորեն:
Լճակներիդ մեջ կապույտ եմ ու դող,
Ծարավի ճիչ եմ հայրենի հանդում,
Բայց ամենից շատ գետ եմ տվայտող,
Որ իր քարեղեն ափերն է քանդում: