Վահագն Դավթյան

ԽԱՉՔԱՐ

Տատասկների, քարերի մեջ 
Քամիների, արևի մեջ, 
Ձյուների մեջ, շոգ ու տոթի,
Այսպես մենակ, այսպես ոտի, 
Այսպես խոնարհ, այսպես ըմբոստ 
Այսպես փխրուն, այսպես շիտակ, 
Այսպես խրթին ու այսպես պարզ 
Կանգնել է նա երկնքի տակ... 
Կանգնել է նա արևի դեմ, 
Որպես թախիծ ու խղճի սյուն, 
Կանգնել է նա դարերի դեմ, 
Որպես խաչված գեղեցկություն...

1970թ.

Яндекс.Метрика