Էլ բավական է... Թախիծն այս ցավոտ
Անվերջ ու անվերջ սիրտս է ծվատում։
Պիտի վեր կենամ ես այս առավոտ
Ու գնամ այնտեղ ու գնամ մեր տուն։
Թեկուզ և գիտեմ, որ տեսիլք է սա,
Որ այն աշխարհը հեռու է ու փակ,
Բայց միևնույն է, ճանապարհ, սուրա՛,
Սլացիր իբրև հրեղեն պապակ։
Բայց միևնույն է, անցիր վիհերով,
Մոլորվիր մթին անդունդների տակ
Եվ քարափների մամռոտ քիվերով
Ոլորվիր դեպի այն հովիտը տաք:
Այնտեղ արև կա ու հոտ կա հարդի,
Այնտեղ գետակ կա, քարեր կան կիզող,
Արև է շնչում մի խաղաղ բարդի,
Որ կիսով կանաչ, արծաթ է կիսով։
Ու տուն կա այնտեղ, քարե մի տնակ,
Եվ գիտեմ, նրա հին առաստաղից
Մի հին կարոտ է մաղում շարունակ,
Ու կաթկթում է մի մրոտ թախիծ...