Ռազմիկ Դավոյան

***

Օրերս անցան իրար ետևից

Կամ իրար հեծած,

Ես, որ իշխողն եմ նրանց ընթացքի,

Գլորվեցի ցած:

...Ի՜նչ տխուր է այս պատմությունը հին,

Եվ ինչ խորազդու.

Բոլորն իմացան, որ սիրում եմ քեզ,

Չիմացար լոկ դու: