Ես քո զավակն եմ, Հայաստան,
Դրա համար եմ... հայ այսքան:
Հավերժ զինվորն եմ հայոց տան,
Ես քո զավակն եմ, Հայաստան:
Իմ զարմանալի բարությամբ,
Թշնամու հանդեպ չարությամբ,
Իմ այս մարդասե՛ր հայությամբ՝
Ես քո զավակն եմ, Հայաստան:
Լինելով այդքան ազգային,
Սիրում եմ արդա՛ր ազգերին,
Բայց քո ծառա՜ն եմ և գերին,
Ես քո զավակն եմ, Հայաստան:
Իմ քնարական երգերով,
Իմ հին-հայկական վերքերով,
Իմ կատակներով, գրքերով՝
Ես քո զավակն եմ, Հայաստան:
Ինչ էլ անում եմ, իմ անգին,
Մի խոսք է ասում իմ հոգին.
«Իսկ դա օգո՞ւտ է իմ երկրին...»:
Ես քո զավակն եմ, Հայաստան:
Միայն քե՛զ համար մեռնեմ թող:
Ու երբ որ հանգչեմ, իջնեմ հող,
Թող շիրիմիս գրվի... լոկ մի տող.
«Ես քո զավակն եմ, Հայաստան»: