Քաղած վարդը թըփին ետ չի գա նորից.
Ետ չի գա հավետ ժամն անցած օրից:
Անցած կյանքըդ հիմա երազ է, մշուշ,
Վիշտն ու սերդ անուշ` հուշեր են քնքուշ:
Սիրտըդ մաքուր պահիր ու բարի արա,
Որ ամպ չընստի հուշերիդ վըրա:
Մի՛ վռազիր... մահին կհասնիս վաղ-ուշ,
Չեղածի պես կանցնին և՛ երազ, և՛ հուշ...