Ավետիք Իսահակյան

***

Շառաչելով մի վառ աստղիկ

Երկրի կրծքին վայր ընկավ.

Բայց երկիրը մնաց լռիկ,

Աստղն էլ լռեց ու հանգավ:

Իմ վառ սերս բոցով-երգով

Սրտես սուրաց, սիրտդ ընկավ,

Սիրտդ մնաց մունջ-անվրդով,

Սակայն... սերս չհանգավ...

26.XI.1897թ.
Ալեքսանդրապոլ