Ի՜նչ օրի հասա, սև օրի հասա,
Որ ստոր մարդուն գլուխ ծռեցի.
Գլուխըս չըլներ ուսերիս վրա,
Քան թե` տմարդին գլուխ ծռեցի:
Ի՛նչ էլ որ լինեմ, ի՛նչ էլ որ լինեմ,
Անտուն էլ լինեմ,- մարդ եմ նորից ես.
Ինչո՞ւ ուրիշին գլուխ խոնարհեմ,
Ո՛վ որ լինի նա, ո՛վ որ լինեմ ես:
Ի՛նչ էլ որ լինի, մարդ պիտի հոգով,
Ազատ ու հպարտ միշտ պիտի լինի.
Ճակատը բարձրից պարզ ու բաց նայի,
Ի՛նչ էլ որ լինի, ի՛նչ էլ որ լինի...