Նորից գարուն եկավ, գարուն աննման,
Նորից ես քեզ տեսա, ով իմ սիրուն յար,
Կարմիր էիր հագել, վարդի պես վառնամ:
Ջեյրանի պես սարերով եկար ու անցար,
Մեկ բարև էիր տալիս, այն էլ մոռացար:
Թուխ մազերդ էիր փռել, յար քո թիկունքին,
Ալ ժպիտն էր շողում, յար քո շուրթերին,
Երբեմն զուր տեղ փչում, սերը շուրթերին:
Աշխարհի մեջ դուն սիրուն, ո՞վ է քեզ ժպտում,
Ինձ արել ես դատարկուն, վարմունքով հազար,
Ես լալիս եմ դու խնդում, ու չես նայում յար: