Խոսք՝ Արմենակ Սարգսյանի (Սարմեն)
Երաժշտություն՝ Ռոբերտ Ամիրխանյանի
Հայի աչքեր, սիրու՛ն աչքեր,
Սև ամպն էր ձեզ ծածկել դարեր,
Սև վիշտն էր ձեզ մաշել, տանջել,
Ձեզնից ժպիտն առել-տարել:
Լույսի լճակ` աչքեր տրտում
Այս ե՞րբ դարձաք այսպես խնդուն:
Հայի աչքե՛ր, աչքեր թախծող,
Դուք միշտ խոնարհ, դուք միշտ անչար,
Տանջվող մարդու համար լացող,
Տարին միայն մի օր պայծառ:
Հայի աչքեր` ջահեր հույսի,
Էլ չի մթնի երկինքը ձեր,
Բացվել է դուռն արշալույսի`
Շողով լցրել երկիրը մեր:
Լույսի լճակ` աչքեր տրտում
Այս ե՞րբ դարձաք այսպես խնդուն: