Երկնքում ճախրող ոստիկաններ,
Ոստիկանատիպ մուրացկաններ,
Մուրացկանակերպ անգույն դեմքեր
Ու կերած-խմած ուրվականներ:
Բացուխուփ անող շատ բերաններ,
Ասես ափ նետած անթիվ ձկներ,
Հերթերում պատերազմող ձեռքեր,
Ո՞վ է այս ամենը հնարել:
Սա ի՞նչ հանելուկ է, սա շուտասելուկ է,
Չի լսվում ո՛չ ձայն, ո՛չ պատասխան:
Սա ի՞նչ հանելուկ է, սա շուտասելուկ է,
Ո՞վ է Տեր Աստվածն, ով՝ սատանան:
Որովայնամիտ ու բութ դեմքեր
Եվ անթիվ դատարկ որովայններ,
Բարքերի անկում, անկման բարքեր
Ու անկման եզրին կանգնած կարգեր:
Կուսականորեն շիկնած լրբեր,
Կուշտուկուռ կերած-խմած սրբեր,
Դզած ու փչած ու կեղծ կույսեր,
Կույսերից հիասթափված հույսեր:
Սա մի կուսանո՞ց է, թե սա բոզանոց է,
Ասե՛ք, ձայնազո՛ւրկ իմաստուններ:
Ո՞ւր է անգլուխը՝ քաղաքագլո՞ւխը,
Որն ունի ոռի վրա ծալքեր:
Անգթությունից կոտրած սրտեր
Ու գթաբաժան առաքյալներ,
Խորհրդարանում խորհող այրեր
Ու նմանատիպ դեպքի վայրեր:
Մտավորական քրեականներ,
Կիսագողական ոստիկաններ,
Ղումարի նստած դասախոսներ
Ու նստած-ելած շատախոսներ:
Իսկ կարգին տղերքը, ում ձեռքին է զենքը,
Մահվան հետ գիշեր են լուսացնում:
Իսկ ազգի տականքը՝ մեր ազգի քերանքը,
Թալանում է ազգը ու պղծում:
Նախագահական ընտրություններ,
Եվ անընտրելի նախագահներ,
Հալումաշ եղած անթիվ ստեր,
Ո՞վ է այս ամենը բեմադրել:
Գեներալատիպ մեծ գրողներ,
Գրողի տարած գեներալներ,
Գեներալամիտ նախարարներ
Ու նմանատիպ տարբեր բաներ:
Ո՞վ է նստած վերը, դրա տիրու մերը,
Չի լսվում ո՛չ ձայն, ո՛չ պատասխան:
Ո՞րն է իրականը, տերն ու տիրականը
Էս անտերուդուրս անտերության: