ՌՈՒԲԵՆ ՀԱԽՎԵՐԴՅԱՆ

ԼՈՒՍՆԻ ԱՂՈՏ ԱՐՏԱՑՈԼՈՒՄՆ

Լուսնի աղոտ արտացոլումն
Աչքերիդ մեջ, աչքերիդ մեջ,
Դեմքիդ ժպիտը հուսահատ,
Հուսահատ ու խեղճ, հուսահատ ու խեղճ...
 
Ես այսօր թողնում եմ քեզ, ի՛մ սեր,
Ու հեռանում,
Իմ սրտում այսօր մի նոր վերք է
Ավելանում:
 
Իմ սերը կոտրված ճյուղի,
Կոտրված ճյուղի, ճյուղի նման
Օրորվում է աշնան քամուց,
Աշնան քամուց, աշնան քամուց:
 
Ա՜խ, քամի՛, քամի՛, պոկի՛ր իմ սերն առանց ցավի,
Հետո համբուրիր պլոկված կեղևը ծառի, 
Թող վերքը ցավ չպատճառի,
Ծառին թող ցավ չպատճառի:
 
Ա՜խ, գոնե ձա՛յն հանիր,
Դե՛, թեկուզ լա՛ց եղիր, բայց այդպես մի՛ նայիր...
Ա՜խ, գոնե ձա՛յն հանիր, դե՛, թեկուզ լա՛ց եղիր,
Բայց այդպես մի՛ նայիր, բայց այդպես մի՛ նայիր...
 
Աստղերը չռել են աչքերը
Ու նայում են ապշած մեզ վրա,
Մի՛ սպանեք, մի՛ սպանեք ձեր սերը,
Դուք երկրորդը էլ չեք ունենա: 
 
Իմ սերը կոտրված ճյուղի,
Կոտրված ճյուղի, ճյուղի նման
Օրորվում է աշնան քամուց,
Աշնան քամուց, աշնան քամուց:

1972թ.

Яндекс.Метрика