Էրթանք մըր էրգիրը Մուշ,
Քաղինք բանջար, նուռ ու նուշ,
Ուտինք քաղցր մանանա,
Խմինք պաղ ջրերն անուշ:
Հայերու էրգիրն էր Մուշ,
Մուշն էր բոլորից անուշ,
Էրթանք մըր էրգիր Սասուն,
Ուր քաջեր կան դյուցազուն:
Քո անունն են դրել Մուշ,
Մըր պապերու քաղցր նուշ,
Թուրքին մնաց հողն անուշ,
Ազգին մնաց քար ու փուշ:
Տարոնի դաշտավայրեր,
Մուշն ու Սասուն եղբայրներ,
Վասպուրական գեղանի,
Քեզ ոչ մեկ չի նմանվի: