Մենք անկեղծ զինվոր ենք, առանց ի վիճակ,
Ուխտել ենք ծառայել, երկար ժամանակ,
Պարսկաստանի խորքից՝
Եկե՛լ է նամակ,
Գնո՛ւմ ենք բարով,
Կուշանա՛նք տարով,
Արյո՛ւն սուր ու հուր,
Պատերազմի դաշտ, կսպասե մեզի:
Դուշմանը մեզ տվեց, «Ջան Ֆիդայ» անուն
Այդ անվան համաձայն՝ տեսավ զորություն,
Մենք չենք ուզել ազատ՝
Կամքի՛ բռնություն,
Ուխտե՛լ ենք կռվել,
Այդ սիրո՛վ մեռնել,
Համոզված ե՛նք, որ միայն զենքո՛վ կա,
Հային փրկություն:
Ստամբուլը պիտի, լինի արյան ծով,
Ամեն կողմից կռիվ, կսկսվի շուտով,
Կոտորենք Բաճկալա՝
Անցնի՛նք հեշտ կերպով,
Աջի՛ց Վարդանը,
Ձախի՛ց Իշխանը,
Գրավե՛նք Աղբաք, տարածե՛նք սարսափ,
Փառք ազատության:
Բաճկալա գավառում, այն պատերազմի,
Ավելի մեծ սարսափ, տիրեց սուլթանին,
Քաջ Զեյթունը հաղթեց՝
Վատ չար գազանի՛ն,
Կեցցե՛, Զեյթունը,
Խրոխտ Սասո՛ւնը, ազատությո՛ւնը
Բախտավո՛ր օրեր,
Պարծանք հայ ազգի: