Խոսք՝ Հարություն Չաքրյանի
Երաժշտություն՝ Տիգրան Չուխաջյանի
Արևն ելավ, Զեյթունցիներ,
Դեհ ձի հեծնենք, առնենք զենքեր, դիմենք առաջ,
Ինչու՞, ինչու՞ գլուխ ծռենք,
Բռնավորին մեր վիզ պարզած։
Զեյթունցի ենք, մեր սփոփանք,
Էն պատերազմ և արշավանք,
Սուր, թուր, գնդակ և հրացան,
Էն խաղալիք մեր հավիտյան։
Ամբողջ հինգ դար գերի ենք մենք,
Մեր շղթայք մենք պատրաստել ենք,
Ինչու՞ այժմեն մենք չստիպենք,
Մեզ գերողին կրելու զայն։
Կեցցե՛ Զեյթուն, ապրի՛ Զեյթուն,
Թող չտեսնե ըստրկություն,
Քանի ունի մեզ պես որդիք,
Ապրի Զեյթուն, կեցցե՛ Զեյթուն։