Երգդ՝ վիրավոր, վերքդ՝ բյուրավոր,
Մայրդ՝ սգավոր, հայրենի՛ք:
Երկինքդ՝ ամպած, որդիքդ՝ ընկած,
...Բախտդ՝ խռոված, հայրենի՛ք:
Դու պատռիր դեմքիդ քողը մշուշի,
Դու երկնքի դուռ, իմ չքնա՛ղ Շուշի:
Պատռեցիր դեմքիդ քողը մշուշի,
Դու երկնքի դուռ, իմ չքնա՜ղ Շուշի:
Քաջերդ՝ անպարտ, լեռներիդ ձուլված,
Կայծակ են շանթում, հայրենի՛ք:
Բերդերդ` կանգուն, վանքերդ` արթուն,
Մեր հավերժող տուն, հայրենի՜ք:
Ծփում է արտդ, բացվել է վարդդ,
Կորել է դարդդ, հայրեն՛ք:
Աչքդ ցամաք է, ծիլդ ծաղկուն է,
Դու ոստան հայոց, հայրենի՛ք: