Արարատն առա՜ջ, հա՛յ զինվորներ քաջ,
Վրեջ մեր սրտում՝ գնա՛նք աննահանջ:
Արդյոք ովքե՞ր են, հե՜յ, ի՞նչ կտրիճներ են,
Մասի՛սը վկա՝ հայո՛ց քաջերն են,
Արդյոք ովքե՞ր են, հե՜յ, ի՞նչ կորյուններ են,
Մասի՛սը վկա՝ ֆիդայիննե՛րն են:
Սարերեն իջան, մի խումբ ձիավոր,
Նրանց մեջ էր քաջ, Սերո՛բն ուխտավոր:
Ուսին յափնջի՛ն, մեջքին՝ պատրոնտա՛շ,
Մոսինը գրկա՛ծ, գնո՜ւմ են առաջ:
Գևորգ Չաո՛ւշն էր, ջահել ու ջիվան,
Ուներ մե՜ծ անուն՝ սարերո՛ւ Ասլան:
Դե կռվե՛նք տղե՜րք, դե կռվե՛նք քաջ-քաջ,
Զարկե՛նք շուն թուրքին, գնա՛նք մենք առաջ: