Առաքել, Մուշեղ լեռներից իջան,
Ավերակ ջաղաց հոգի ջան, օթևան եղան:
Առաքել ձայնեց «Մուշեղ իմ եղբայր.
Դուն հանգիստ կացիր քո դիրքում, ես կգտնեմ ճար»:
Առաքել, Մուշեղ, Սերոբ Խլացին,
Երեք կտրիճներ հոգի ջան, նահատակվեցին:
Երկինք թող շնորհե, նրանց սուրբ պսակ,
Մենք էլ միշտ հիշենք հոգի ջան նրանց հիշատակ:
Դե՛, զարկեք-զարկեք, նշան ի ճակատ,
Դե՛,կռվեք տղերք, դե՛, կռվեք քաջ-քաջ,
Տիրոջ սուրբ կամքով հոգի ջան,
Մենք կերթանք առաջ: