Կոտորածն անգութ, հայերը թող լան,
Անապատ դարձավ, շքեղ Ադանան,
Կրակն ու սուրը և անխիղճ թալան,
Ռուբենյաց տունը, ա՜խ արին վերան:
Րոպեմը չանցած, ա՜խ անզեն հայեր,
Թրի տակ ընկան, թշնամու ահեղ,
Ժամեր ու դպրոց, բոցի մեջ կորան,
Վիրավոր հայեր, անխնա մեռան:
Անապատ դարձավ, շքեղ Ադանան,
Մոխիր է դարձել շքեղ Կիլիկիան
Կանգուն է միայն Հաճենը սիրուն,
Ինչո՞ւ չի շարժվի ապառաժ Զեյթուն: