Խոսք՝ Գարիկ Բանդուրյանի
Երաժշտություն՝ Ալեքսեյ Հեքիմյանի
Նորից ինչպես ուխտավոր
Ծունկ եմ իջել քո շեմին
Ու նայում եմ լուռ ցավով
Ավերակված քո դեմքին:
Խեղված դեմքով էլ դարձյալ
Վեհաշուք ես դու մնում,
Ու, քեզնով ես հիացած,
Փառքիդ օրերն եմ հիշում:
Ներիր, որ ուշ եմ այսքան,
Մոտդ գալիս, իմ Անի՛,
Թեկուզ ամեն օր էլ գամ,
Իմ կարոտը չեմ առնի:
Թե քեզ մտքիցս էլ հանեմ,
Բայց իմ սրտից չեմ հանի,
Կյանքս մատաղ քեզ անեմ,
Միայն շնչես, իմ Անի՛:
Հիմա քամին է փարվում
Քո վիրավոր ափերին,
Ու անձրևն է գուրգուրում,
Սրբում փոշին դարերի:
Ախուրյանն էլ մոլորված
Քո սուրբ փեշերն է լիզում,
Փրփուրի մեջ նա կորած,
Փառքիդ օրերն է նա հիշում: