Խոսք՝ Յուրի Սահակյանի
Երաժշտություն՝ Էդգար Հովհաննիսյանի
Դյուցազուն լեռների լանջերին թիկնած,
Ալեհեր դու ճամփորդ, իմ Սևան,
Կյանք ես տվել դու մեր սրտերին պապակ,
Դու ծարավ ես հիմա ու հոգնած,
Դու ծարավ ես հիմա ու հոգնած:
Երազ Սևան, ծարավ իմ Սևան,
Բարձրիկ ծովերի արքա,
Սպասիր, Սևան, շունչ քաշիր, Սևան,
Քո գիրկն է շտապում Արփան:
Փոխելով իր ճամփան դարավոր ու հին,
Հեռավոր տեսիլքովդ հարբած,
Խենթաբար ճեղքում է շղթան լեռների
Վիշապաքաղ ու ծուռ իմ Արփան,
Վիշապաքաղ ու ծուռ իմ Արփան:
Քո կապույտ հմայքիդ, հավերժիդ համար,
Մենք ճամփա ենք պոկում լեռներից,
Որ ծփաս դու հավետ, որ լինես անմար,
Թև-թռիչք տաս քո զավակներին,
Թև-թռիչք տաս քո զավակներին: