Լուսնակն անուշ, հովն անուշ,
Վա՜յ, լե՛, լե՛, լե՛, լե՛,
Վա՜յ, լո՛, լո՛, լո՛, լո՛.
Շինականի քունն անուշ:
Երնեկ էն օրեր,
Որ կելնենք սարեր:
Ծագեց լուսնակ երկընուց.
Հովըվի փողն էր անուշ:
Հոտաղն եզներ կարածա,
Մաճկալ պառկեր՝ քունն անուշ:
Դաշտեր, ձորեր մնջեր են,
Ջրեր գլգլան՝ ձենն անուշ:
Հավքեր թռան իրենց բուն,
Բլբուլի տաղն էր անուշ:
Անմահական հոտ բուրեր.
Քաֆուր վարդի հոտն անուշ: