ԻՐԻԿՆԱՅԻՆ ԵՐԵՎԱՆ
Խոսք՝ Վլադիմիր Հարությունյանի
Երաժշտություն՝ Ալեքսանդր Աճեմյանի
Երեկոն է երբ իջնում,
Գրկում մով այգին,
Ջահելներն են միշտ շրջում,
Երգը շուրթերին:
Աստղերից էլ վառ,
Արևից անմար,
Դա մեր սերն է,
Մեր հույզերն են,
Մեր ուղին պայծառ:
Ուռիներն են կապտաշոր,
Երգը լուռ լսում,
Բարդիներն են մեղմօրոր,
Երգի հետ նազում:
Ու թռչում է երգը մեր,
Մտնում բակ ու տուն,
Ծածանում սիրո հույսեր,
Ամեն մի սրտում: