ԱՐԹՈՒՐ ՄԵՍՉՅԱՆ

ՖԻԴԱՅՈՒ ՄԱՀԸ

...
Եվ հոգիս է մորմոքում,
Կուրծքս ճեղքեց սուրը վայրագ,
Եվ արյունս է դեռ հոսում:
 
Միակն էի ամբողջ գյուղից,
Մյուսները փախեփախ,
Ես ինչ անեմ, որ ողջ գյուղը
Դարձրեց իրեն գաղթական:
 
Վախը այրեց հոգին մարդոց,
Դարձրեց մի հոտ փախստական,
Ազգս՝ բաժան, լոկ միացավ
Գաղթի ճամփին անիծյալ:
 
Աղոթքս զենքով ես փոխեցի,
Դարձա մենակ ֆիդային,
Մինչ ուժասպառ ես կռվեցի,
Ոչ ոք չկար իմ կողքին:
 
Վերցրու ինձնից կաթիլ արյուն,
Օրհնիր փոքրիկ մատուռում,
Թեկո՛ւզ մենակ, թեկո՛ւզ անզեն
Դարձա պաշտպան իմ հողին:
 
Մենակ ընկած շատ սպասեցի,
Սակայն չեկավ օգնություն,
Միայն անթիվ սև ագռավներ
Պտտվում են իմ կողքում:

Яндекс.Метрика