Խոսք՝ Մուշեղ Իշխանի
Երբ սիրավառ և հիացիկ կնայես դուն,
Գարնան շքեղ ծաղիկներուն ու ծառերուն,
Հիշի՛ր, որ նախ քեզնից առաջ ես եմ տեսել,
Եվ աչքերիս լույսը պայծառ հող է հիմա:
Աշնան հարուստ պարտեզներից ամեն անգամ,
Երբ կքաղես մրգեր հասուն ու մեղրահամ,
Հիշի՛ր, որ ես քեզնից առաջ այնտեղ եղա,
Եվ շրթերիս վայելքն անհուն հող է հիմա:
Երբ կգրկես թևերիդ մեջ դու հեշտագին,
Լուսամարմին և վարսագեղ սիրո հոգին,
Հիշի՛ր, որ նախ այդ հարբեցման ես տիրացա,
Եվ ձեռքերիս հրայքը վառ հող է հիմա:
Երբ որ շահես բազում գանձեր ու հաղթանակ,
Եվ ճակատիդ դնեն ոսկե փառապսակ,
Հիշի՛ր, որ նախ փառքի դափնին ինձ է տրվել,
Եվ ճակատիս ցոլքը վճիտ հող է հիմա:
Աշնան հարուստ պարտեզներից ամեն անգամ,
Երբ կքաղես մրգեր հասուն ու մեղրահամ,
Հիշի՛ր, որ ես քեզնից առաջ այնտեղ եղա,
Եվ շրթերիս վայելքն անհուն հող է հիմա...
Եվ աչքերիս լույսը պայծառ հող է հիմա..
Եվ ձեռքերիս հրայքը վառ հող է հիմա...
Հող է հիմա...