Կապեցին վաղուց աչքերդ փալասով,
Ժանգոտեց ձեռքիդ կշեռքը դարավոր,
Գողացան կշռաքարերը քո խղճի
Դու ես, որ արդարություն ես - Հե՜յ, երևի...
Հեգնեցի ես կուռքերին իմ հին ու նոր,
Չեմ կանգնի ես քո առջև գլխակոր,
Բանտարկված եմ ես ցմահ այս կյանքով,
Եվ արդեն պատիժ է դա ծայրագույն հոդվածով...
Այրեցի բոլոր դռները բաց և փակ,
Կողպեքները ձեզ վերցրեք - Հե՜յ, հիշատակ,
Սև թելով սպիտակ թևերը կարեցի
Ինձ ասում են - Չես թռչի - կջարդվես… Ցատկեցի...