Խոսք՝ Հովհաննես Թումանյանի
Արև բացվեց թուխ ամպերեն,
Կաքավ թռավ կանաչ սարեն,
Կանաչ սարեն` սարի ծերեն,
Բարև բերավ ծաղիկներեն:
Սիրունի՛կ, սիրունի՛կ,
Սիրունի՛կ, նախշո՛ւն կաքավիկ:
Քո բուն հյուսած ծաղիկներով,
Շուշան, նարգիզ, նունուֆարով:
Քո տեղ լցված ցող ու շաղով,
Քնես-կելնես երգ ու տաղով:
Քո թև փափուկ ու խատուտիկ,
Պստի կտուց, կարմիր տոտիկ,
Կարմիր-կարմիր տոտիկներով
Կշորորաս ճուտիկներով:
Երբ կկանգնես մամռոտ քարին,
Տաղեր կասես ծաղիկներին,
Սարեր, ձորեր զվարթ կանես,
Դարդի ծովեն սիրտ կհանես: