Վահան Տերյան

***

Թովիչ քնքշությամբ հանգչող աշխարհում
Երեկոն վառեց լույսեր դժգունակ.
Մութը հյուսում է տրտմության ժանյակ,
Ծաղիկներն անուշ բույր են բուրվառում.
-Իմ սիրտը տրտո՜ւմ, իմ սիրտը մենա՜կ...
 
Մեռած լուսնյակը, մենակ ու աղոտ
Սփռում է շուրջը իր շողերը ցուրտ.
Հավետ լռում է մի տխուր խորհուրդ,
Վառվում է հավետ մի անանց կարոտ.
-Սի՛րտ իմ ցնորող, սի՛րտ իմ անհագուրդ...
 
Տխուր ու մենակ լուսնյակն է վառվում,-
Իմ սիրտն է լալիս մենակ ու ցավոտ.
Լուսնյակն արևի ըստվերն է աղոտ,
Արևի ցոլքն է լուսնյակը տրտում.
-Փառքիդ ստվե՛րն է իմ կյանքը կարոտ:

Яндекс.Метрика