Հուշ կդառնամ մի օր... Դարը կիջնի դարի,
Եվ այս քարոտ հողում ես կփոխվեմ քարի:
Ինձ կզարկի կայծակն, ինձ արևը կայրի,
Կշառաչեն կողիս մրրիկները վայրի,
Կկարծրանամ ցրտից, կշիկանամ շոգից,
Ու իմ քարե խորքում լուռ կմնա հոգիս:
Բայց երբ կանաչ-կանաչ մամուռն իջնի վրաս,
Իջնի իբրև քնքշանք, իբրև սիրո երազ,
Ու երբ մաղի անձրևն իր թախիծը թավիշ,
Ես իմ քարե խորքում կհեկեկամ ցավից...