Վահագն Դավթյան

ՔԱՐԱՓ է, ՔԱՐ է...

Քարափ է, քար է ամբողջովին, 
Քարաբեկոր է վայրի ու կուռ, 
Բայց պղնձագույն նրա կողից 
Շատրվանել է ծառ մի գանգուր։
 
Ծառն այդ դժվար է ապրել կյանքում,
Ու թվում է, երբ բնին խփես,
Նա, կարծրացած իր տառապանքում,
Զրգնա պիտի պողպոտի պես...

1961թ.

Яндекс.Метрика