Նա ե՞րբ է ծնվել...
Այն օրը գուցե, երբ գաղտնիքը քեզ
Կանչեց, հմայեց
Ու խուսափելով, սուրաց գեղեցիկ...
Եվ սպասում ես...
Բայց նա թևավոր,
Բայց նա՝ հրակեզ,
Իսկ ղու՝ հողեղեն, հողաբույր խեցի.
Եվ սպասում ես...
Եվ սպասում ես դու ամեն վայրկյան...
Անքնության մեջ
Քո սպասումը արշալույս է զով,
Ձմեռների մեջ՝ հողի տաք խայտանք,
Ամպրոպի շունչ է,
Կայծակի բույր է,
Ծաղկաթերթ ու ցող։
Եվ սպասում ես...
Եվ սպասումդ
Լույս է աղբյուրի հեկեկանքի մեջ,
Եվ Հարդագողի հրեղեն հառաչ, բարբառ է անհուն,
Կռունկի կանչ է,
Ակոսի տող է,
Դող է զանգի մեջ
Ու չվերծանվող բանաստեղծություն:
Եվ սպասում ես...
Կինն է քեզ նայում
Ու նայում այնպես,
Որ թվում է, թե
Պիտի արգելված պտուղը քաղի,
Բայց խուսափում է,
Հեռանում անդարձ,
Ու նորից անտես
Թախիծն է գալիս
Ու ծարավն աղի...
Եվ սպասում ես...
Եվ սպասում ես դու ներշնչանքին,
Իսկ նա գալիս է,
Գալիս սիրուհու քմահաճ խաղով,
Գալիս,
Մատնում է ողջակիզումի անլուր տանջանքին.
Բայց թողածն ի՞նչ է,-
Մի բուռ մոխիր է,
Մի անբառ աղոթք...
Եվ սպասում ես...