Վահագն Դավթյան

ՍԻՐՏՍ

Մի նոր ձնծաղիկ հողից նոր ելած`
Արցունքի մի շիթ թերթերի մեջ թաց,
Մի ծիծեռնակի սրաթև սլացք,
Ինչ-որ աղջկա քնքուշ մի հայացք,
Արևի մի շող բեկբեկուն ու տաք,
Ու թրթռում ես, սի՛րտ իմ, կրծքիս տակ...
Ի՞նչ ես դուհիշում,
        չգիտեմ,
                բայց ես
Շնորհապարտ եմ. սիրտ իմ, քեզ այնպես, 
Որ դու կարող ես այդպես թրթռալ 
Եվ որ խենթացած կարող ես դու լալ, 
Մի նուրբ ձնծաղկից, մի բեկոր հուշից, 
Դաշտերին իջած կապույտ մշուշից, 
Գարնան հալոցքից, հավքի սլացքից, 
Ինչ-որ աղջկա քնքուշ հայացքից:

1960թ.

Яндекс.Метрика