Վահագն Դավթյան

ՄԱՐՄԱՇԵՆ

Ներսում, խնկահոտ չեչաքարերի
Ծնկները դրել իբրև մեղապարտ,
Մի հին թախիծ է տվայտում լռին,
Մի հին մորմոք է զարկվում պատեպատ.
Աղոթում են դեռ ոգիները հին,
Հին ստվերները դողում են շվար...
 
Դրսում արև է, վանքի գմբեթին 
Ծիծեռնակները ճախրում են զվարթ...

1971թ.

Яндекс.Метрика