Հողի շեկ շուրթին՝ ոսկեվոր մի արտ,
Երկնքի շուրթին՝ սրբաքար մի վանք...
Երկիր իմ խոնարհ, երկիր իմ հպարտ,
Հողի ու ոգու դու խոստովանանք:
Հողմեր են սուլել ու հավերժորեն
Ծեծել են այս արտն ու վանքն այս քարե...
Դու հողի շուրթին դարձել ես ցորեն,
Երկնքի շուրթին դարձել ես Նարեկ...