Եվ այս ամենը նման է այնպես
Ինչ-որ հեռավոր աստղից արձակվող
Լուսե տագնապի ու լուսե դողի...
Եվ նման այնպես այն բառ ու հանգին,
Որ թպրտում է երակներիդ մեջ,
Սակայն ոչ մի կերպ չի փոխվում տողի:
Եվ նման այնպես այն տվայտանքին,
Որ գիշերային հավքի տեսք առած,
Զարկվում պատեպատ, վայում է մթնում…
Եվ նման այնպես այն արտասուքին,
Որ թաքուն ծնվում էությանդ մեջ,
Սակայն դուրս գալու ճամփան չի գտնում: