Ռազմիկ Դավոյան

***

Շուշանը նստել է պատուհանում

Կուրծքը կիսաբաց,

Ու նայում է ցած:

Ես կանգնել եմ ներքևում, մայթին,

Վերև եմ նայում հիացած:

Ու մտածում եմ. ինչ չքնաղ ես, Շուշան,

Քո իրանով թեթև, քո կրծքով կիսաբաց՝

Երկնքին ու հողին միացած: