Ռազմիկ Դավոյան

***

Եվ անցնում է այսպես պահը, ժամանակը:
Մարում է լուսինը:
Ձեռքերս դողում են քո թույլ հպումի զորությունից,
Մշուշոտ տենդի մեջ վառվում են աչքերդ,
Ինչպես իր ծխով քողարկված կրակը:

Яндекс.Метрика