Թե ուզում եք դուք վայելել սիրո պտուղն անմահական,
Սիրահարվեք կյանքի ծարավ տղաներին իմ հայրենի,
Բոցկլտացող կրակներով կայրեն շուրթը ձեր էության,
Սիրո խաղի հին վարպետներ, տղամարդիկ իմ հայրենի:
Թե ուզում եք դուք մայրանալ, հյուսել բախտի տաքուկ օջախ,
Ձեր օջախի հիմքն ընտրեցեք տղաներից իմ հայրենի,
Ընտանիքում բերդ կունենաք, կշղթայեք նրանց հաճախ,
Թե պարգևեք երեխաներ, տղամարդուն իմ հայրենի:
Թե ուզում եք լինել ցմահ պաշտամունքը տղամարդկանց,
Ստրկացեք սիրո դողով տղաներին իմ հայրենի,
Կհամբուրեն վանքերի տեղ ճակատները ձեր սրբացած,
Հավատարիմ հեթանոսներ, տղամարդիկ իմ հայրենի:
Թե ուզում եք չկործանվեն ազգատոհմի տանիք ու պատ,
Զոհաբերվեք մերթ զիջումով տղաներին իմ հայրենի,
Գերդաստանի սիրով թողած Հռոմ, Փարիզ, Լենինգրադ՝
Կարոտ դառած տուն են խուժում տղամարդիկ իմ հայրենի:
Եվ մի՛ թողեք հեռուներից գրկերը բաց վազեն թեթև
Մի բուռ կրքով տանից հանեն տղաներին իմ հայրենի,
Խելքի եկեք, հա՛յ աղջիկներ, նազ մի՛ արեք հազարաթև,
Հարս գնացեք նվիրումով տղաներին իմ հայրենի:
Հարս գնացեք ու մայրացեք, ունեցեք ձեր աստվածը տան,
Հպարտացեք դարերի հետ տղաներով իմ հայրենի,
Մեկը՝ Դավիթ, մեկը՝ Տիգրան, մեկը՝ Արա, մեկը՝ Վարդան,
Հավերժության թև ու թիկունք տղամարդիկ իմ հայրենի: