Մետաքսե

ՍԻՐՈ ԵՐԱՄ

Թևածում է կոպերիդ նուրբ

Կռունկների մի թուխ երամ,

Աչքերդ մեր երկինքն է լուրթ՝

Կարոտիս մութ ամպը վրան:

Էլ չեմ սգա սերս խորունկ

Սար ու քարին մեր արևկա,

Թե իմանամ՝ գեթ մի կռունկ

Քեզնից մի օր խաբրիկ կուտա: