Չգիտեմ որտեղ, որ երկնքի տակ,
Բայց գիտեմ, որ կա՛, ա՜խ, կա՛ այդ մեկը,
Որի համար էլ ես աշխարհ եկա,
Չհանդիպեցի...
Էլ ինչի՜ համար սիրեցի երգը,
Սիրեցի մարդուն, սերը սիրեցի,
Երբ հեռու հեռվում իմ այն մեկը կա,
Որ երբեք չի գա,
Երբեք չի պատմի իր սիրո մասին,
Այլ հոգում հյուսած դեմքս անծանոթ՝
Նա գիշեր ու զօր կտանջվի ինձ պես,
Ու կտառապի կարոտից անհաս,
Որ կոպերի տակ ե՛ս ծնվեմ որպես
Հավերժող երազ...