Ի՜նչ ես սարսափում, նայում երկյուղած
Հեղեղումներին իմ գգվանքների,
Քեզ ուր էլ տանի հորձանքը սիրուս՝
Պիտի թափառի իմ էության շուրջ
Ու վայելքների գանձեր վաստակած,
Գիրկս հետ բերի:
Ի՜նչ ես վախենում, նայում դողահար
Շիկացումներին իմ համբույրների,
Սիրահարվելիս միշտ էլ աշխարհում
Այնպես եմ սիրում,
Որ կարծես թե հին վրեժ եմ լուծում
Այրից իմ գերի:
Ի՜նչ ես զարհուրած նայում շարունակ
Հրդեհումներին իմ պոռթկումների,
Սեր ըմբոշխնելուս սպառումներում
Միշտ էլ ակամա ես ոխ եմ հանում
Աշխարհի բոլոր էրիկ չունեցող
Կանանց փոխարեն,
Սիրո մեջ խաբված մեր աղջիկների,
Բախտում ձախողված բոլոր միայնակ
Ջահել մայրերի,
Տանը մնացած ցամաք կույսերի
Ու այրիների,
Մեկումեջ սիրվող հոմանիների,
Լոկ ձևի համար այր մարդ ունեցող
Տանտիկինների, նորահարսների
Եվ իմ փոխարեն,
Այնպես որ պիտի կա՛մ դու ինձ զգաս
Ու քո մեջ փնտրես նման մի սուրբ քեն,
Կա՛մ էլ՝ հեռանաս...