Հանդիպումներիս մտերմիկ խոսքում,
Սիրո ցավերի թելը կծկելիս,
Մերթ ընթերցողիս մի հարց եմ տալիս.
-Ընտանիք ունե՞ս...
Ընտանիքն ազնիվ երևույթ է թանկ,
Գոյության ծածկ է, կեցության աղբյուր,
Նա ազգի բռունցք, մեղվի շեն փեթակ
Եվ արմատների հանգույց է ամուր...
Այո՛, նույն վշտի, խինդի, հոգսերի,
Նույն բջիջների, նույն արյան հոսքի
Պահպանող կարգն է,
Նույն հող ու ջրի, նույն մտքի, լեզվի,
Անցած ու գալիք երազանքների
Շարունակության ոգու սուրբ վանքն է
Եվ բուն օրոցքը՝ նոր սերունդների...
Եթե դու էլ ես այդպես պատկերում
Սուրբ ընտանիքի ոգին իսկապես,
Ուրեմն՝ ունե՛ս...