Համո Սահյան

ՀՈԳՍԵՐՍ...

Հոգսերս... նրանք

Պնդաճակատ են

Ու երես առած,

Խոսք ու խրատիս

Գլուխ չեն դնում,

Արթնանում են միշտ

Ինձանից աոաջ,

Ու միշտ ինձանից

Հետո են քնում:

Մնում է միայն

Մի մխիթարանք.

Այն, որ չեմ կարող

Ինչ անեն-չանեն,

Չհավատալ, թե

Աճյունս նրանք

Ինչպիսի շուքով

Շիրիմ կտանեն: