Արամայիս Սահակյան

ՄԱՆԿՈՒԹՅՈՒՆ

Երբ հեռու տեղից գալիս եմ գյուղ,
Մի ծանոթ հույզ է սիրտս պատում,
Եվ միշտ աղմուկով ու աներկյուղ՝
Ինձ մանուկներն են շրջապատում:
 
Թողած խաղերը, թողած հեռուն,
Հավաքվում են իմ շուրջը սրտանց,
Նրանք լավ գիտեն «Արմո քեռուն»,
«Արմո քեռին» էլ գիտե նրանց: 
 
Նայում եմ ես այդ փոքրիկներին
Ու նախանձում եմ նաև մեկ-մեկ.
Նրանք կհասնեն իմ տարիքին,
Իսկ ես չե՜մ հասնի նրանց երբեք...

Яндекс.Метрика