Համբուրում եմ ձեզ հիմա
Եվ գլուխ եմ խոնարհում,
Դուք ինձ համար, ինձ համար
Երկրորդ ծնող աշխարհում:
Թեև վաղուց եմ դպրոցն ավարտել,
Բայց ամեն անգամ, երբ տեսնում եմ ձեզ՝
Ես ինձ զգում եմ, իմ ուսուցիչնե՜ր,
Դաս պատասխանող աշակերտի պես:
Ախ, ինչքա՜ն ենք ձեզ տանջել անհոգի՝
Մեր համառությամբ և հիմարությամբ:
Իսկ երբ դասի չեք եկել հարգելի՝
Ուրախացել ենք ձեր հիվանդությամբ:
Նո՛ր ենք հասկանում, որ մեր մշտական
Ուղեկիցներն եք ու մի՜շտ կլինեք:
Մեր լավի համար ձե՛զ ենք պարտական,
Իսկ վատի համար մեղավոր ենք մե՛նք: