Ե՛վս մի մեծ մարդ աշխարհից գնաց:
Ընկավ անտառի կաղնին դիրիժոր:
Այս մեծ կորուստի ցավը, անկասկած,
Մենք կհասկանանք վաղն ավելի խոր:
Դու խորհրդանիշ՝ մեր նոր մեծության:
Աշխարհում երգդ կհնչի՜ հավերժ:
Դու երաժշտության Մարտիրոս Սարյան,
Նա՝ Խաչատրյան նկարչության մեջ:
Միշտ էլ ապրեցիր անհանգիստ սրտով
Եվ հանգիստ գտար հողում հայրենի:
Մեր հողը սուրբ է, իսկ մեծ մարդկանցով
Նա սրբությո՛ւն է դառնում ավելի: